Σχέδιο: Peter Snejbjerg

Το “A God Somewhere” θυμίζει πάνω απ’όλα αρχαία τραγωδία, που εξελίσσεται με βάση την καθημερινότητα τεσσάρων φίλων. Με δόσεις ανταγωνισμού ανάμεσα σε αδέλφια, όνειρα για το μέλλον, διασκέδαση και λίγη φιλοσοφία, η ιστορία ξετυλίγεται με ανθρωποκεντρική προσέγγιση μέχρι τη στιγμή που όλες οι ισορροπίες ανατρέπονται από την εμφάνιση σουπερ-δυνάμεων.

Αν και κάτι τέτοιο θυμίζει το γνωστό πρότυπο προσέγγισης ιστοριών με σουπερ- ήρωες, η γραφική αυτή νουβέλα (graphic novel) κάθε άλλο παρά αυτό είναι. Ο John Arcudi αφηγείται ένα δράμα που επικεντρώνεται περισσότερο στους ανθρώπους παρά σε αυτό που μπορούν να κάνουν. Χρησιμοποιεί ένα παράδοξο γεγονός ως αρχή για να διεισδύσει σε πιο σημαντικά θέματα. Αντί να ασχοληθεί με τις υπερ-δυνάμεις, ασχολείται με το άτομο μέσα μας και όσα νομίζουμε ότι ξέρουμε για τον εαυτό μας.

Η ιστορία εξελίσσεται γύρω από τέσσερις φίλους. Ο Έρικ και ο Χιου, δύο αδέλφια, θα σώσουν μια μέρα στο σχολείο τον Σαμ ( ο οποίος είναι μαύρος) από τα χέρια μιας συμμορίας. Από τότε θα γίνουν και θα παραμείνουν φίλοι. Την παρέα έρχεται να συμπληρώσει η Άλμα, η οποία αρέσει και στον Σαμ και στον Έρικ αλλά θα προτιμήσει τον Χιου. Η ζωή τους προχωράει, με την Άλμα και τον Χιου να παντρεύονται και να κάνουν όνειρα για το μέλλον, μέχρι τη στιγμή που μια έκρηξη θα αλλάξει τα πάντα. Η έκρηξη αυτή για άγνωστους λόγους θα δώσει στον Έρικ υπερ-δυνάμεις και θα αλλάξει όλα τα δεδομένα.

Ο Johh Arcudi εδώ καταπιάνεται με το ίδιο το άτομο που αν και έχει δυνάμεις θεού, παραμένει ένας απλός άνδρας. Ο Έρικ από άνετος και φιλόδοξος τύπος, με αφοσίωση στον αδελφό του θα αρχίσει να αποξενώνεται λόγω της δημοσιότητας που λαμβάνει εξαιτίας των δυνάμεών του και σύντομα θα αρχίσει την πορεία του από απλός άνδρας σε ήρωα και μετά σε κάτι άλλο… Οι επιπτώσεις στις ζωές όλων είναι καταιγιστικές, όπως και η ανάγκη τους για απαντήσεις. Η δουλειά του Arcudi σε όλα τα επίπεδα της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων είναι εξαιρετική, κυρίως γιατί δεν δίνει εύκολες απαντήσεις – πόσο μπορείς να κατανοήσεις τη φύση ενός θεού;

Το σχέδιο του Peter Snejbjerg είναι δυνατό, ρεαλιστικό και με προσοχή στην λεπτομέρεια, είτε πρόκειται για τις εκφράσεις των χαρακτήρων, είτε για τα σπασμένα κόκαλα κάποιου στρατιώτη. Υπάρχει αρκετή βία και ωμότητα σε κάποιες σκηνές αλλά επειδή είναι μέρος της ιστορίας, αν και σοκαριστική, ταιριάζει με την όλη ατμόσφαιρα.

Η ιστορία αυτή σου ξεριζώνει την καρδιά. Είναι από τις ιστορίες που σου μένουν γιατί αν και ασχολείται με ένα κοινότοπο θέμα των κόμικ, τις σουπερ-δυνάμεις, δεν φοβάται να πάει πιο βαθιά. Και σαν αρχαία τραγωδία, δεν είναι εύκολη στο διάβασμα, δεν δίνει απαντήσεις αλλά θέτει καλά ερωτήματα, σου αφήνει πικρή γεύση στο τέλος και αποτελεί  μια διεισδυτική ματιά στον κόσμο που κρύβουμε μέσα μας.