Σχέδιο: Jeff Lemire

Τι γίνεται όταν ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς κόμικς, ο Scott Snyder, συναντάει έναν από τους πιο ταλαντούχους σχεδιαστές κόμικς, τον Jeff Lemire; Μια υποδειγματική συνεργασία, σε μια νέα σειρά που ασχολείται με ένα από τα πιο φλέγοντα ζητήματα για τους ανθρώπους: τον θάνατο.

Τι θα γινόταν στ’ αλήθεια αν βρισκόταν μια θεραπεία για τον θάνατο; Η ιστορία ξετυλίγεται στο μέλλον, όπου μια γονιδιακή θεραπεία έχει εξαλείψει τον θάνατο. Χρόνια μετά την ανακάλυψη αυτή, ο πρωταγωνιστής μας, ο Jonah Cooke, αρχίζει και αναρωτιέται για τα πάντα, κάτι που θα τον βάλει σε ένα ταξίδι αντιμέτωπο όχι μόνο με το παρελθόν του αλλά και με τη δική του θνητότητα.

Στο πρώτο αυτό τεύχος μας παρουσιάζεται η παιδική ηλικία του Jonah και η εφηβεία του, για να καταλάβουμε τι ακριβώς κάνει αυτό τον χαρακτήρα να ενοχλείται από αυτά που βλέπει γύρω του. Τόσο ο Scott Snyder όσο και ο Lemire αγαπούν τις ανθρωποκεντρικές διηγήσεις, οπότε ασχολούνται περισσότερο με τα κίνητρα του πρωταγωνιστή παρά με τη γενικότερη εικόνα της κοινωνίας.

Ο Jonah μας συστήνεται μέσω μιας παιδικής ανάμνησης, από τις οικογενειακές διακοπές του, κάτι που θα αποτελέσει βάση για την επικείμενη σύγκρουση. Στον κόσμο αυτόν, οι άνθρωποι μπαίνουν σε συγκεκριμένους ρόλους για δεκαετίες, σε μια αιώνια εναλλαγή δουλειών που δεν τελειώνει ποτέ.

Ο Snyder συνήθως ακολουθεί τους χαρακτήρες του μέσα από μια οικεία και ευαίσθητη ματιά. Και εδώ μια δυνατή και συναισθηματική ατμόσφαιρα περιβάλλει τον αναγνώστη από την αρχή, βοηθώντας τον να συνδεθεί με τον πρωταγωνιστή. Όλες του οι αναμνήσεις είναι θολές και ό,τι γίνεται, γίνεται για να μας παρουσιάσει τον ψυχισμό και τη διάθεση του Jonah.

Το σχέδιο του Lemire είναι ιδανικό για αυτή την ιστορία. Οι χαρακτήρες του ζωντανοί και γεμάτοι συναίσθημα. Κάθε κεφάλαιο έχει το δικό του στιλ, ενώ οι προσωπικές στιγμές αναπόλησης του Jonah έχουν σχεδιαστεί σαν εικόνες από πεζογράφημα. Οι σκηνές της ενήλικης ζωής του Jonah είναι πιο λιτές και αυστηρές, συγκεντρωμένες περισσότερο στον διάλογο που γίνεται παρά κάτι άλλο. Οι νερομπογιές που χρησιμοποιεί δίνουν μια παράξενη, σουρεαλιστική και συναισθηματική νότα στην όλη ιστορία, πέρα από ό,τι έχουμε ξαναδεί.

Η μόνη διαφωνία που προέκυψε όσο αφορά το κόμικ είναι ότι το κοινό θα προτιμούσε να έχει κυκλοφορήσει σε ένα ενιαίο graphic novel, παρά σε τρία ξεχωριστά μέρη.

Το A.D έχει όλα τα στοιχεία που θα περίμενε κανείς από μια συνεργασία των Snyder και Lemire. Είναι έντονα συναισθηματικό, πολύ καλά οργανωμένο, με υπέροχο σχέδιο και πρωτότυπη παρουσίαση. Μια από τις καλύτερες στιγμές των κόμικς για το 2016.