Η επανάσταση του 1821 ήταν κομβικός σταθμός στην Ιστορία του Ελληνισμού, καθώς αφενός οδήγησε στην ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, αφετέρου ενέπνευσε τις επόμενες γενιές των Ελλήνων για συνέχιση των απελευθερωτικών αγώνων και κράτησε ενωμένο το έθνος σε δίσεκτους καιρούς.
«Τα 33 διηγήματα-ιστορίες είναι εικόνες, στιγμές του αγώνα όπως τις βλέπουν 33 σύγχρονοι συγγραφείς διακόσια χρόνια μετά την επανάσταση του 1821. Η έκδοση αυτού του τόμου έγινε με την ελπίδα οι συγγραφείς να φωτίσουν με τη δική τους ματιά την αθέατη πλευρά της επανάστασης» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Περιεχόμενα:
Πρόλογος
Έρικα Αθανασίου «Στη σκιά του πρώτου»
Δημήτρης Βαρβαρήγος «Η σφαγή της Χίου»
Παναγιώτης Γούτας «Το εμπόδιο της ζωής του»
Γεράσιμος Δενδρινός «Φως σε χρόνια αλλότρια»
Χρήστος Δεσύλλας «Στο κάστρο»
Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής «Λόρδος Στάνγκφορντ 1821»
Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης «Ζητείται ελπίς»
Κατερίνα Καριζώνη «Ο Γιώργης Ανεμογιάννης»
Νίκος Κατσαλίδας «Το πείσμα του Καραϊσκάκη»
Δημήτρης Κωστόπουλος «Τα άνθη της πέτρας»
Τηλέμαχος Κώτσιας «Δροσουλίτες»
Ανδρέας Μήτσου «Αστραφτεροί ήρωες»
Γιάννης Δ. Μπάρτζης «Πλήρωσε για τα σεράγια του Κιαμήλμπεη»
Βαγγέλης Μπέκας «Γιουσουφάκι»
Γιώργος Μπλάνας «Η παρουσίαση»
Κωνσταντίνος Μπούρας «”Ελευθερία ή Θάνατος”, στον Διαφωτισμό και στη μετατεχνολογική κοινωνία μας»
Κατερίνα Παναγιωτοπούλου «Ο γιος της καντηλανάφτισσας»
Γιώργος Παπαδάκης «Η θυσία»
Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη «Ανδρέας Κατσαράκης»
Γιάννης Πατσώνης «Πατριδοφύλακας σε θολωτή σπηλιά»
Μίτση Πικραμένου «Ο Κωνσταντίνος Κανάρης κι ο Καλύμνιος Καλογιάννης»
Γιώργος Πύργαρης «Εγώ ο Διάκος»
Δήμητρα Πυργελή «Σπορέας ελευθερίας»
Γιάννης Ράγκος «Οπού του πάγαινε το αίμα από τον κώλον»
Διάνα Σακελλίου «Ο βράχος και το κύμα (1863)»
Λεύκη Σαραντινού «Το 1821 των Βαλκανίων»
Ντίνος Σιώτης «Ο Νικόλας και η Αϊσέ»
Μαρία Σκιαδαρέση «Ωδή στον λόρδο Μπάιρον»
Κώστας Στοφόρος «Ένα σενάριο για τον Αθανάσιο Διάκο»
Ευαγγελία Τότσκα «Σουλιώτισσα του ’70»
Φίλιππος Φιλίππου «Τι απέγινε ο Χρήστος Φωτομάρας;»
Άγγελος Χαριάτης «Μαντώ Μαυρογένους»
Χρήστος Χαρτοματσίδης «Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης παρακολουθεί παράσταση Καραγκιόζη»
Συνάντηση λογίων διαλέκτων που επιχειρούν να μιμηθούν αναδημιουργώντας τα τοπικά ιδιώματα δύο αιώνων, ή πατούνε πάνω σε μια «υψηλή» κι εν ολίγοις «αφηρημένη» γλώσσα που συνάγουμε πως μιλούσαν οι νεοέλληνες διακόσια χρόνια πριν. Αυτό το ιδιαίτερα γλωσσολογικό ενδιαφέρον επιτείνεται από τις εκάστοτε διαφοροποιήσεις ύφους και ιδιολέκτου, αφού η καθομιλουμένη σήμερα κοινή ελληνική είναι ένα αρκετά εύπλαστο εργαλείο αποσαφηνίσεως και μεταδόσεως νοημάτων, ιδεολογημάτων, νοσημάτων της καθημερινής παθογένειας μιας κοινωνίας (ως άθροισμα πολλών μικροκοινωνιών) που ποτέ δεν έγινε κράτος, ενιαίο και αδιαίρετο. Στην ενίσχυση αυτής της εθνικής συνείδησης, μέσα από τη γλωσσική ενότητα περιθωριοποιείται η εκάστοτε διαφοροποίηση που καθίσταται αυτόχρημα γραφική, περιγραφική, επισημαινομένη.
Η πολυπρισματικότητα αυτού του τόμου, φωτίζει την προ διακοσίων ετών ιστορική σύμβαση με ιριδίζουσα πολυχρωμία και ουμανιστικό πλουραλισμό.
Αυτό είναι το κέρδος εδώ: όχι τόσο να ξαναγραφεί η Ιστορία αλλά να μυθοπλαστούν αφανείς, μεμονωμένες πτυχές της, προκειμένου να διαφοροποιήσουν ανεπαίσθητα έστω την καθεστηκυία διάθεση, στάση και απόσταση από τα όποια καταγραφέντα σε Συλλογικό επίπεδο γεγονότα (συνειδητά ή υποσυνείδητα).
Ανθολογίες, ανθολογίες, ανθολογίες, φαινόμενο που ήκμασε στα χρόνια της Κρίσης και καθιερώνεται τώρα στα χρόνια της πανδημίας ως μαθηματική κατάθεση ιδιωτικών φαντασμάτων στον βωμό της ομαδικής Φαντασιώσεως/Καθοσιώσεως/Καθαγιάσεως.
Εκπληκτική δουλειά ολοκλήρωσε για ακόμα μια φορά ο εξαίρετος ανθολόγος λογοτέχνης Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης με τις οξυδερκείς επιλογές κι αναθέσεις του.
Η απουσία προλόγου ή επεξηγηματικού σημειώματος υποδηλώνει πως εκτός από τον θεματικό δεν υπάρχει κάποιος άλλος διακριτός άξονας ή ιστός.
Το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό, ουσιαστικό απόκτημα κάθε φορέα, κινήματος ή συλλογικότητας στον χώρο της Φιλαναγνωσίας. Όσο για την Ιστορία, αυτή αντέχει πάντα τις όποιες επιστρώσεις/επιχρωματώσεις της. Εξ άλλου, η Λογοτεχνία είναι ένα άκακο ψέμα, όταν αληθής λογοτεχνία είναι…
