Βόλτα στις ζωές της πόλης

Ένα μεσημέρι Σαββάτου, το τελευταίο πριν ανοίξουν τα σχολεία, Σεπτέμβρη μήνα, ένα παιδί περιπλανιέται στη Θεσσαλονίκη με το ποδήλατό του. Στη διαδρομή του έχει απρόσμενες συναντήσεις με ανθρώπους και όχι μόνο. Άλλοι του κινούν το ενδιαφέρον και στέκεται να τους παρατηρήσει λίγο παραπάνω, ενώ άλλοι περνούν από μπροστά του φευγαλέα και σχεδόν απαρατήρητοι.

Με αφετηρία την παραπάνω διαδρομή και με αφορμή τις συναντήσεις του παιδιού,  η Βίκυ Κλεφτογιάννη στα διηγήματά της αφηγείται στιγμιότυπα και περιστατικά της ζωής αυτών των άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων και αποκαλύπτει τη ζωή, τις σκέψεις και τους φόβους τους. Δεκατέσσερις διαφορετικές ιστορίες που λαμβάνουν χώρα στις γωνιές της Θεσσαλονίκης. Στα καφέ της, στην αγορά, στον Λευκό Πύργο, στο Σέιχ-Σου, στα κάστρα και αλλού.

Οι πρωταγωνιστές της βλέπουν την πόλη από ψηλά και σκέφτονται, θυμούνται, φοβούνται, αναρωτιούνται ή απλά επιβιώνουν. Ιστορίες απλών ανθρώπων που συναντάμε καθημερινά, ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Ή και άλλων που ξεπηδούν από τα παλιά τα χρόνια, αποπνέουν νοσταλγία και τώρα βρίσκονται στη δύση της ζωής τους. Και δεν είναι απαραίτητα όλοι άνθρωποι. Ο αναγνώστης κάποιες φορές διαβάζοντας αναρωτιέται – ή μπορεί και όχι. Η αποκάλυψη γίνεται στο τέλος της εκάστοτε ιστορίας άλλοτε δικαιώνοντάς τον και άλλοτε ξαφνιάζοντάς τον. Μπορεί να πρόκειται για μια γάτα που καλοπερνάει ή για ένα άγαλμα.

Με απλό λόγο η Βίκυ Κλεφτογιάννη χτίζει το κάθε διήγημα ζωντανεύοντάς το, ενώ μέσα από την αφήγηση δημιουργούνται όμορφες εικόνες. Εικόνες οικείες που βγάζουν ζεστασιά και ασφάλεια. Ο αναγνώστης «διασκεδάζει», περνάει ευχάριστα την ώρα του και νιώθει ότι η δική του η ζωή δεν είναι ασυνήθιστη, ότι έτσι ζει η πλειονότητα των ανθρώπων.