Ένα πολύτιμο βοήθημα για όσους θέλουν να καταλάβουν τους λόγους που οδηγούν τους ανθρώπους σε κλειστές ομάδες ή/και σε μαζικά κινήματα: η ψυχολογική κατάσταση και το υπόβαθρο του κάθε ατόμου, αλλά και οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί το κίνημα (η ομάδα, το κόμμα κ.λπ.) για να ενισχύσει το δέσιμο των μελών του –και μόνον αυτών - με την «αλήθεια» του.

Ένα βιβλίο επίκαιρο, άσχετα αν διαδραματίζεται στα 1950, αφού οι κόσμοι γονιών και παιδιών πάντοτε θα συγκρούονται. Είναι μια ευκολοδιάβαστη ιστορία ενός ταξιδιού, που από κάποια πλευρά του όλοι το κάνουν. Για να μαθαίνουν όσοι δεν το ξέρουν, να θυμούνται όσοι το πέρασαν και να αφυπνίζονται όσοι δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους.

Ένα παντρεμένο ζευγάρι, η σύζυγος όμορφη, ο σύζυγος ανώτατος κρατικός υπάλληλος, και ο φίλος και εραστής της συζύγου, συγγραφέας στο τελευταίο βήμα πριν γίνει ευρύτατα γνωστός.

Ο δεκαεπτάχρονος Μάρκους Γιάλλοου, καλός μαθητής και άριστος γνώστης υπολογιστών και προγραμματισμού, από υπερβολική αντίδραση των υπευθύνων σε μια τρομοκρατική ενέργεια, καταλήγει παράλογα -μαζί με πολλούς άλλους-, στη φυλακή και στα βασανιστήρια.

Η ιστορία εκτυλίσσεται στη Βιρμανία. Ο Τέζα γράφει και τραγουδάει, μαζί με τον καταπιεσμένο λαό, και τα τραγούδια του δεν αργούν να γίνουν σύμβολο αντίστασης κατά του δικτατορικού καθεστώτος. Ο Τέζα καταλήγει στη φυλακή καταδικασμένος σε εικοσαετή κάθειρξη.

Ο αναγνωρισμένος και ως συγγραφέας Eric Fottorino, διευθυντής της γαλλικής εφημερίδας Le Monde, στήνει μια όμορφη ιστορία αναζήτησης της ανώνυμης μάνας του ήρωα και μιας παράλληλης βαθιάς βουτιάς στον έρωτα. Νοσταλγία, ευαισθησία, ποιητικές συναισθηματικά εκφράσεις ταξιδεύουν τον αναγνώστη απορροφώντας στο μέγιστο την προσοχή και τις αισθήσεις του.

Η ίδια προσπάθεια διείσδυσης στην ατομική ψυχολογία, αν και σε άλλη εποχή, κυριαρχεί και στο «Σαββατοκύριακο». Ο συγγραφέας προσπαθεί να εξετάσει ένα άλλο κομμάτι της γερμανικής ιστορίας που για ένα διάστημα απασχόλησε πολύ έντονα τη χώρα του - την «τρομοκρατική οργάνωση» ΡΑΦ.

Μια συλλογή διηγημάτων, στην περίπτωση που όλα τους είναι πονήματα του ίδιου συγγραφέα, τις περισσότερες φορές έχει ένα συνδετικό κρίκο μεταξύ των διαφορετικών ιστοριών. Αυτό ακριβώς γίνεται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό με τα διηγήματα αυτής της συλλογής του Νίκου Αδάμ Βουδούρη.

Μέσα από τη ζωή ενός μετανάστη που ζει για δεκαεπτά χρόνια στις ΗΠΑ, παρακολουθούμε μια σύγχρονη αποτύπωση της μετανάστευσης και των καταστάσεων που σιωπηλά κατακλύζουν όσους υποχρεώνονται να ζήσουν μακριά από εκεί όπου οι καρδιές τους έχουν κατατεθεί παντοτινά.

Το βιβλίο είναι γραμμένο με τρόπο που η ανάγνωση κυλάει εύκολα χωρίς να μπερδεύει τον αναγνώστη με όρους επιστημονικούς και εξειδικευμένους. Η γλώσσα του καθημερινή, ευχάριστη και φιλική, μιλάει με τρόπο που σε ελκύει για το πιο κάτω. Η ανάγνωση τελειώνει χωρίς να το καταλάβεις, αν και από εκεί και μετά αρχίζουν τα «δύσκολα»: βιβλιοθήκη ή εφαρμογή;

Η ιστορία μια Αμερικανίδας εφήβου που παρατάει την «καλή» της οικογένεια και περνάει στον αγώνα κατά του κατεστημένου των ΗΠΑ μέχρι, χρόνια μετά, να καταλήξει στην Αφρική, σε ένα άλλο, άγρια καταπιεστικό, δολοφονικό καθεστώς και να ζήσει μια άλλη ζωή – μέρος σχεδόν του καθεστώτος-, μέχρι να βρει τον αληθινό εαυτό της.

Ο δόκτωρ Καμάργο, διευθυντής μιας μεγάλης εφημερίδας του Μπουένος Άιρες, ερωτεύεται την κατά πολύ νεότερή του δημοσιογράφο Ρέινα Ρέιμις και τη βοηθάει να γίνει γνωστή. Μια ιστορία για την εξουσία και την αλαζονεία που τη διακατέχει, ένα οδοιπορικό στα πάθη και τα αποτελέσματα των ψυχικών τραυμάτων της ανθρώπινης ύπαρξης.