Η αφήγηση της ζωής του καλύπτει τρεις διαδοχικές περιόδους, την Τουρκοκρατία, την Ελληνική Επανάσταση και την βασιλεία του Όθωνα, ενώ τα πνευματικά του ενδιαφέροντα εκτείνονται από την ποίηση έως τη γλωσσολογία και την ιστοριογραφία.

Στο βιβλίο αναπτύσσονται δύο ευρύτερες θεματικές. Η πρώτη αμφισβητεί την ιδέα ότι ο έμφυλος διαχωρισμός, ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της παραδοσιακής ισλαμικής κοινωνίας, καταδίκαζε τις γυναίκες σε ρόλους ήσσονος σημασίας. Αντίθετα, ο διαχωρισμός των φύλων επέτρεψε τη διάρθρωση μιας ιεραρχίας ανάμεσα στις γυναίκες ανάλογης με την ανδρική.

Αντικείμενο  της μελέτης του Χρήστου Χρηστίδη αποτελεί ο ανένδοτος αγώνας της Ένωσης Κέντρου. Επικεντρώνεται στην πολιτική στρατηγική ενός δύσκολα επανενοποιημένου Κέντρου. Εν ολίγοις, ερμηνεύεται η στρατηγική που ακολουθήθηκε από την ηγετική ομάδα του κόμματος καθώς και οι διακυμάνσεις και οι σχέσεις της με την κοινωνική δυναμική της εποχής.

Ο Μαρτίνος Λούθηρος εξεγέρθηκε εναντίον της απώθησης της σκέψης του Αυγουστίνου και του Παύλου και ακολούθησε την παράδοση του Γουίκλιφ και του Γιαν Χους. Υπήρξε σύγχρονος με τους σημαντικούς ουμανιστές στοχαστές, οι οποίοι ωστόσο ήταν  κριτικοί απέναντι στον Αυγουστίνο.

Το βιβλίο προσφέρει μια συγκροτημένη περιγραφή της νεοζηλανδικής παρουσίας στο πλευρό της Βρετανίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα. Αντιμετωπίζει το θέμα σχολιάζοντας τα γεγονότα στο ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο, περιλαμβάνοντας με την ανάλογη έμφαση την ελληνική κοινωνικο-πολιτική κατάσταση και κυρίως τη βρετανική μεσολάβηση σε αυτή.

Ο Νικόλαος Εμμ. Παπαδάκης (Παπαδής), γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», καταθέτει στην ελληνική βιβλιογραφία την πρώτη ολοκληρωμένη βιογραφία του Βενιζέλου. Για πρώτη φορά, ο πολιτικός Ελευθέριος Βενιζέλος συναντά τον άνθρωπο, με όλες τις χαρές, τις λύπες, τις φιλοδοξίες και τις απογοητεύσεις.

Σε αυτό το βιβλίο του, γραμμένο τη διετία 1976-1977 ο Μακνίλ συμπυκνώνει τα πορίσματά του για την Ελλάδα. Ο συγγραφέας ανατέμνει ένα φαινόμενο που δεν έχει προηγούμενο στην Ιστορία της Ελλάδας, τη μεταμόρφωση του ανθρώπινου βίου που συντελέστηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με άλλα λόγια, πρόκειται για τη μετάβαση στη νεωτερικότητα.

Μέσα από αρχειακές πηγές  και προσωπικές μαρτυρίες από τις εμπλεκόμενες χώρες –ανάμεσά τους και αυτή της Άλκης Ζέη για την Ελλάδα– ο ιστορικός και δημοσιογράφος Γιόακιµ Κέπνερ αναλύει τις σημαντικές και αμετάκλητες αποφάσεις και επιλογές του 1941, μιας χρονιάς-σημείο καμπής για τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων.

Η ομάδα των συμβούλων του Στάλιν αποτελείτο από δέκα έως δώδεκα άτομα, δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1920, συγκρούστηκε με ομάδες της αντιπολίτευσης με επικεφαλής τον Λεβ Τρότσκι και τον Γκριγκόρι Ζινόβιεφ, μετά τον θάνατο του Λένιν και διατηρήθηκε έως το 1957, οπότε και διαλύθηκε όταν ένα μέλος της, ο Νικίτα Χρουστσόφ, έγινε αρχηγός.

Μέσα από έρευνα πενήντα χιλιάδων εγγράφων από αρχεία της CIA, του Λευκού Οίκου, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μέσα από χιλιάδες προφορικές μαρτυρίες και συνεντεύξεις Αμερικανών πρακτόρων βετεράνων της CIA ο συγγραφέας συνθέτει την πρώτη ιστορία της CIA. Πρόκειται για μια εξαιρετικά κατατοπιστική καταγραφή, αλλά και μια προκλητική και διορατική αφήγηση.

Ο Τζόναθαν Χάρρις –καθηγητής Βυζαντινής Ιστορίας σε πανεπιστήμιο του Λονδίνου–, διηγείται τη συναρπαστική ιστορία της αυτοκρατορίας εστιάζοντας σε ιδιαίτερες ιστορικές φιγούρες, σημαντικές δυναστείες και μοναδικές τοποθεσίες. Αξιοποιεί πλήθος πηγών και καλύπτει την κοινωνική, πολιτική, στρατιωτική, θρησκευτική και καλλιτεχνική ζωή του Βυζαντίου.

Από τη στιγμή που η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέλαβε το 1453 την Κωνσταντινούπολη και εδραίωσε την κυριαρχία της στη νότια και ανατολική Ευρώπη, έγινε βασικός παίκτης στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. O Βρετανός ιστορικός Ντέιβιντ Μπριούερ αναλύει τις εξελίξεις στον ελληνικό χώρο από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης μέχρι την Επανάσταση του 1821.