Αγγέλα Γαβρίλη: Καλώς ήρθες στην Booktimes. H κουβέντα μας αυτή γίνεται με αφορμή τον τόμο με το ποιητικό σου έργο «Ποιήματα 2009-2017», που κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Ευχαριστώ για την πρόσκληση! Το βιβλίο αυτό αποτελεί έναν τόμο-ανθολόγιο με επιλογές ποιημάτων μου. Αυτοανθολογούμενη λοιπόν, εξ ανάγκης όμως. Διότι όταν ο εκδότης μου Σάμης Γαβριηλίδης έφυγε από τη ζωή και ο εκδοτικός έκλεισε, τα βιβλία ποίησης που είχα εκδώσει εκεί, έπαψαν να κυκλοφορούν. Οπότε αποφασίσαμε με τον Νέστορα Πουλάκο να επανεκδώσουμε ποιήματα από προηγούμενες συλλογές μου ώστε να κλείσουμε το εκδοτικό κενό που είχε δημιουργηθεί μετά τον θάνατο του Σάμη. Να σημειώσω πως την εκτενή και ουσιαστική εισαγωγή έχει κάνει η Άννα Αφεντουλίδου. Το εξώφυλλο και τις βινιέτες του βιβλίου φιλοτέχνησε ο Κυριάκος Γουνελάς.

Πώς έγινε η αυτοανθολόγηση, με ποια κριτήρια;

Επέλεξα ποιήματα που αγαπώ, αλλά και ποιήματα αντιπροσωπευτικά από προηγούμενες εκδόσεις. Από την «Προφητεία του ανέμου», από τις «Πληγές», από τη συλλογή «Εποχή μου είναι η ποίηση» (που κυκλοφορεί και στη Γαλλία μεταφρασμένη ολόκληρη από τον Μισέλ Βόλκοβιτς). Επίσης, από τις συλλογές «Λίγη φθορά για γούρι» και «Δοκιμάζοντας το ποίημα». Ποιήματα με διαφορετικό ύφος και γραμμένα με ποικίλες τεχνικές. Αλλά αυτό είναι και το ενδιαφέρον στο βιβλίο. Γι’ αυτό το αγαπώ ιδιαίτερα! Μάλιστα πρόσφατα έμαθα πως κάποια ποιήματά μου μπήκαν στην Τράπεζα Θεμάτων από το ΙΕΠ. Αυτό σημαίνει πως θα διαβαστούν από εφήβους, αλλά και θα συμβάλουν στη διαμόρφωση της σκέψης τους, κάτι που με κάνει χαρούμενη.

Ακούγεται σαν απολογισμός…

Είναι, κατά κάποιον τρόπο… Είναι η δουλειά μου μιας δεκαετίας περίπου. Σημαντικό διάστημα διαμόρφωσης! Έγιναν εξαιρετικές ζυμώσεις μέσα στα χρόνια αυτά. Και είναι όλες αποτυπωμένες στον τόμο. Επίσης, μέσα σε αυτή τη δεκαετία κατάλαβα πως δεν μπορώ παρά να εμπλέκομαι απόλυτα με τη λογοτεχνία και να ζω λογοτεχνικά.

Ποιες επιδράσεις δέχτηκες μέσα στη δεκαετία;

Αναπόφευκτες οι επιδράσεις. Και οι δράσεις! Ήταν στέκι λογοτεχνικό το Poems and Crimes, εκεί συνυπήρξα με πολλούς ποιητές, ανταλλάξαμε ιδέες, σκέψεις, υλοποιήσαμε πράγματα. Επίσης, μέσα στα χρόνια διάβασα πολύ, πειραματίστηκα, ενσωμάτωσα στη γραφή εν μέρει και τις θεατρικές μου καταβολές και επιρροές. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι ποιητές που μετέφρασα και είναι πολλοί, αφού για διάφορα περιοδικά έκανα μεταφράσεις. Μετέφρασα από τα αγγλικά και νέους ποιητές από τα Βαλκάνια, το Μαυροβούνιο, το Αζερμπαϊτζάν, τη Λιθουανία. Κυρίως αφοσιώθηκα στον Μαρκ Στραντ («Προσωρινή Αιωνιότητα», εκδόσεις Βακχικόν 2019), επειδή με έλκει η γραφή του. Δικαίως είναι πολυβραβευμένος. Είναι σπουδαίος και ήθελα να τον συστήσω στο ελληνικό κοινό, όπως και έγινε. Και οι κριτικές ήταν όντως πολύ καλές. Μελέτησα και άλλους ποιητές (όπως η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και ο Δημήτρης Χαρίτος, που μου μίλησε το έργο τους). Τα περισσότερα κριτικά κείμενα όμως τα έχω γράψει και δημοσιεύσει για  τον Χάρη Βλαβιανό, για  το ποιητικό και μεταφραστικό του έργο.

Πώς φαντάζεσαι τη δεύτερη ποιητική σου δεκαετία;

Άκρως δημιουργική και γεμάτη προσκλήσεις και προκλήσεις. Ετοιμάζω τώρα το καινούριο μου βιβλίο ποίησης, περιέχει πολλά «θεατρικά» ποιήματα –μεταξύ άλλων–, σε μια προσπάθεια να βάλω σε διάλογο την ποίηση και το θέατρο για άλλη μια φορά. Ετοιμάζεται επίσης και η πρώτη έντυπη ανθολογία Varelaki.

Ας κλείσουμε με ένα ποίημα από το βιβλίο.

ΥΠΕΡΒΑΣΗ

Το αρχικό ερέθισμα
Το σώμα που έχασα
Έγινε τώρα η φωνή μου.
Και αφηγούμαι την ιστορία του
για να μη χάσω την ψυχή μου.

Το σώμα έγινε νουβέλα
Για όλες τις μέσα διαδρομές
Τις σκιές τις ρήξεις
Πώς μεταφράζεται η ζωή
σε λόγο ποιητικό,
αυτό πρέπει να δείξεις.

Σαν ρέουν οι λέξεις,
όλα ανθίζουν.
Ξεπερνιέται η άβυσσος.

Κουβεντιάζεται η πληγή.